بنام  کردگار     هفت  افلاک
که پیدا کرد آدم از کفی خاک
نمیدونم کدومیک از این دانشمندان بود که دوستی داشت که باورش نبود این جهان خدایی و آفریننده ای داره؛روزی ماکتی از منظومه شمسی درست کرد و دوستش رو به خانه اش دعوت نمود ،دوستش با دیدن ماکت و نظمی که در آن بکار برده شده بود متعجب شد و از دانشمند پرسید :چه کسی اینرا ساخته؟ دانشمند با خونسردی گفت:این خودبخود درست شد.دوستش گفت:من آدم بی عقلی باشم،اگه قبول کنم که این خودبخود درست شده.دانشمند گفت:تو که قبول نداری که این ماکت کوچک خود بخود درست شده باشه؛چطوری قبول میکنی که این منظومه ما واین کائنات خودبخود درست شده باشه آنهم با اینهم نظم!!!!
راستی شما چه فکر میکنید؟؟؟؟
اگه یک دانشمند گفته که نسل انسان از میمونه؛حدوداً یکصدوبیست هزار پیامبر گفتند که انسان از خلقت، انسان، بوده.وخالق وآفریننده انسانها و  تمام کائنات فقط الله(ج)است.زمین و آسمان ، جسم وجان را او پیدا کرده.اونه از کسی زاده شده و نه کسی از او،او مثل و مانندی ندارد.وهیچ چیزی هم مثل او نیست.او بینا است؛اما بینایی او چون بینایی ما نیست؛او در همین لحظه حال را میبیند،آینده را میبیند وگذشته را هم.در یک لحظه تمام انسانها و تمام مخلوقات را یکجا میبیند ؛گردش الکترون بدور هسته راهم میبیند؛طول و عرض کائنات را در هماندم هم میبیند.او شنواست.سخنان هزاران سال پیش را میشنود و سخنان حال و آینده را.اگه در دل صحبت کنی و زبانت خاموش باشد باز هم میشنود؛اگر تمام انسانها و تمام مخلوقات،در یک زمان شروع به صحبت کنند،صدای همگی را جداگانه میشنود.اگر مورچه ای سیاه،در شبی سیاه و تاریک،بر سنگی سیاه،راه برود،نه تنها مرچه بلکه ردپای مورچه را میبیند و حاجتی که در دل مورچه هست ،آنرا میشنود وجاجتش را برآورده می کند.!او خودش اوّل است؛خودش آخر است.ظاهر است؛باطن است.او بر گنهکارترین انسانها، هفتاد برابر از مادر دلسوز،مشفق تر است.او بخاطر فرعون،بر حضرت موسی(ع)عتاب کرد که هنگامی که فرعون غرق میشد ترا صدازد امّا توچرا جوابش را ندادی؟؟بخاطر قوم کافر حضرت نوح(ع) را عتاب میکند.او تمام بندگانش را دوست دارد.و بخاطر همین لطف و مهربانیش،پیامبران را فرستاد تا مردم را با خدا آشنا سازند و راه رستگاری را در قانونی که او گذاشته بود پیدا کنند.تا با آرامش و خوشبختی زندگی نمایند.کار تمام انبیاء همین بود که مردم را بطرف الله(ج) دعوت نمایند.هر پیامبری که می آمد با مخالفت قومش روبرو میشد،قومش اورا مورد اذیّت و آزار قرار میدادند.حضرت نوح(ع)950سال تمام قومش را بطرف الله(ج)دعوت داد،فقط حدود هشتاد نفر ایمان آوردند.حضرت موسی(ع)مردمش را بطرف الله(ج) دعوت داد ،چه اندازه مورد آزار و اذیّت قرار گرفت.حضرت عیسی(ع) مردم را بطرف الله(ج) دعوت داد، بازهم مورد آزار قومی سرکش بود. تا اینکه این سلسله به آخرین پیامبر،حضرت محمّد(ص) رسید.چقدر اذیّت و آزار پیامبر از مشرکان مکه دید؛سه سال تبعید در شعب ابی طالب.دوتا از دخترانش در میان جمع طلاق داده شدند.هر روز با سنگ و چوب او را میزدند.به طائف رفت،امّا طائفیان نیز با سنگ او را از شهر بیرون کردند؛امّا او هرگز دست از دعوت بر نداشت.هر شخصی که به دعوت پیامبرا ایمان می آورد در دو جهان خوشبخت وسعادتمند میشد،و هرکسی مخالفت میکرد در دو جهان ناکام و پریشان و خوار میگشت.پیامبرما(ص) چنان مردمی از اعراب  تربیت نمود ،هر کس داخل شهر مدینه میشد از اخلاق  مسلمانان منقلب میگشت و فورا مسلمان میشد.همگی غمخوار و دلسوز هم بودند ؛هر شخصی سعادت و خوشی را برای دیگران میخواست؛بطور مثال در شهر مدینه ،اگر هزار نفر بودند؛اگر یک نفر دچار مشکل میشد،نهصد و نود و نه نفر غمخوار داشت.همه در آرامش و آسایش زندگی میکردند،محبت موج میزد وانسانیت به کمال رسیده بود،

ادامه دارد